Znaczenia

Eliseo Diego*

Co oznacza zapach, do jakiego języka

należy palący smak cebuli,

jej galaktyka – szczypta bogactw

kryjąca wciąż nowe; jaką tajemną

obietnicę ukrywa przed nami

woń wschodzącego owocu,

której smak nie wyczerpuje;

i o czym śpiewa chór ziaren kawy

w głębi swych świetnych mroków; a tkliwość,

z którą zbliża się róża do serca – jaką

przynosi pociechę; o jakiej miłości

nuci cykada w dyszących aromatach...

A jeśli pokorna trawa błogosławi

nas swym ostatnim tchnieniem, skąd

bierze się nienawiść doczesnych

i przerażających szczątków,

co prześladują nas odorem rozkładu,

zgubnymi pochlebstwami strachu. Czy otchłań

nocy ma zapach pustki? Dawny

kwiat rozbłyskuje żarem w pełni czerni

konturów – i jak oszałamiającą wonią

nas wzywa! Lecz tutaj, na obrusie, w białej ciszy

jego świętych włókien, słychać głos,

co rozbrzmiewa, z łagodnym uporem

w nieskalanych wnętrznościach chleba,

mówiąc nam, że pytań tych stawiać nie można

i że w końcu wszystko, wszystko jest jak trzeba.

tłum. Marek Baterowicz

*Eliseo Diego 

 (1920-1994) – jeden z najwybitniejszych poetów kubańskich XX wieku. Debiutował w 1942 roku tomem wierszy pt. „En las oscuras manos del olvido” (W ciemnych dłoniach zapomnienia). Inne ważne książki poetyckie w jego dorobku, to: „En la Calzada de Jesús del Monte” (Na ulicy Jesús del Monte, 1949), „Por los extraños pueblos” (Przez dziwne wioski, 1958), „El oscuro esplendor” (Mroczny blask, 1966), „Versiones” (Wersje, 1970), „Los días de tu vida” (Dni twego życia, 1977. „A través de mi espejo poesía” (Poprzez moje lustro poezji, 1981), „Veintiséis poemas recientes” (Dwadzieścia sześć ostatnich wierszy, 1986), „Cuatro de Oros” (Cztery Złota, 1990). 

W odróżnieniu od innych wybitnych poetów kubańskich: Nicolása Guilléna czy Lezamy Limy, których wiersze zakorzenione są głęboko w tradycji latynoamerykańskiej, twórczość Elisea Diega nawiązuje głównie do kultury europejskiej oraz podejmuje motywy uniwersalne. Jest to poezja bardzo zróżnicowana, zarówno tematycznie (wątki antyczne, codzienność, związki z przyrodą, przemijanie, sens życia i śmierci), jak i formalnie(klasyczne gatunki poetyckie: sonet, oda, hymn, ale też wiersz wolny i proza poetycka). Zajmował się też przekładami poezji z języka angielskiego oraz eseistyką. 
Po polsku ukazał się tomik Eliseo Diego: Nazywanie rzeczy. Wybór i przekład Marek Baterowicz 
i Andrzej Nowak. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980.

źródło: http://www.goldenline.pl/grupy/Literatura_kino_sztuka/ludzie-wiersze-pisza/poezja-iberyjska-i-iberoamerykanska,423740/s/1