DZIĘKUJĘ, ŻE JESTEŚ 

 Krzysztof Cezary Buszman

dedykuję żonie Basi

Ptak żaden się fruwać nie stara

Rozpościera skrzydła i frunie

Gdy niebo nad nami to wiara

W turyńskim odbita całunie.

I ryby nikt pływać nie uczył

Po prostu pływa jak ryba

A cień się za nami wciąż włóczy

Bo widać polubił nas chyba.

Patrzeć nie znaczy widzieć

Widzieć nie znaczy dostrzec

Że w życiu o to idzie

By było jak najprostsze.

A strumień przepływa jak rzeka

Sam z siebie on płynąć tak umie

A ja tu przy Tobie poczekam

Aż świat ten choć trochę zrozumiem.

Kwitną też kwiaty, choć kwiatom

Nikt wiedzy nie wpoił w tym względzie

A ja dziś dziękuję Ci za to,

Że byłaś, że jesteś. Że będziesz.

Nie wracajmy jeszcze na ziemię

Krzysztof Cezary Buszman

W głębinach źrenic w skwar południa

Niosę pamięci żar za majem

Który gwiazdami park wyludniał

I tylko dla nas grał nam grajek.

I tylko dla nas, bo dla kogo?
Szumiały wierzby jak nam w głowie

Szumiała miłość serca błogość

Co z dobrym losem była w zmowie.

I tylko dla nas, bo dla kogo?

Rozświetlał księżyc wiarę senną

Rozsądek kusząc mleczną drogą

Wiedząc, że chcesz ją przebyć ze mną.

Nie wracajmy jeszcze na Ziemię

W brokacie gwiazd nam do twarzy

Pobujajmy jeszcze w obłokach

W obłokach najlepiej się marzy.

https://www.youtube.com/watch?v=Z309NP9qqd4
Jarosław Jar Chojnacki i Krzysztof Cezary Buszman

Ballada o poetach

 Poeci nie zjawiają się przypadkiem

Z niebieskich do nas przybywają stron

Na zawsze niezgłębioną jest zagadką

Dlaczego z nami los swój dzielić chcą

W źrenicach tych posłańców prosto z nieba

Istnienia smutek i marzenia blask

W chaosie ziemskich spraw ich serca wiecznie płoną dając znak

Tym którzy zbłądzili we mgle.

Odchodzą tak jak przyszli niespodzianie

Zbyt szybko wypełniają się ich dni

I znów na długo zostajemy sami

Być może trochę lepsi dzięki nim

Samotni, zagubieni w naszym świecie

Tak jakby niepotrzebni byli już

Odchodzą komedianci, muzykanci i poeci

Sternicy zagubionych naszych dusz.

Ich pieśni ptaki w lasach wciąż śpiewają

I wieniec ziół rozsiewa po nich wiatr

Odchodzą stąd, lecz nie, nie umierają

Sumieniem naszym niespokojnym są.

A kiedy mój czas także się wyczerpie

Poproszę cicho już ostatkiem tchu

Daj Boże proszę daj nadziei choć iskierkę

Że i ja też nie przypadkiem byłam tu.

Łucja Matulewicz-Gazda i Marek Dagnan

Poeta jest twoim bratem

ks. Janusz Stanisław Pasierb  

Vit48

poeta jest twoim nieznośnym bratem

który – kiedy biegniesz – mówi

zatrzymaj się obejrzyj

obejrzyj się

obejrzyj siebie

zobacz kwitnący biało oleander

powąchaj liść orzecha

dotknij jakie chłodne uszy ma jamnik

spojrzyj światu w oczy

dokonaj koniecznych doświadczeń

nie wystarczy o nich przeczytać

kiedy stoisz w miejscu

poeta każe ci biegnąć

gdy milczysz każe ci krzyczeć

z radości czy bólu

nazywa co jest w tobie

przywraca niezbędne złudzenia

bierze cię za rękę

jak anioł świętego Piotra

i wyprowadza z więzienia

czujesz jak drży mu ręka

kiedy ci szepce do ucha

jesteś wolny nie bój się idź”

Niespodzianka

Krzysztof Cezary Buszman

Uszczypnąłem się w policzek

Co mnie trochę zabolało

Jest więc we mnie moje życie

Choć być wcale nie musiało.

Jaka piękna niespodzianka

Jeszcze jeden dzień w prezencie

Bo dożyłem znów poranka

By doświadczyć życia więcej.

Otworzyłem senne oczy

Promień słońca mam w źrenicach

Bo dzień nowy mnie zaskoczył

By jak wczoraj pozachwycać.

Promienieję więc z zachwytu

Mogąc świat zdziwieniem urzec

Bo dożyłem znowu świtu

By Cię kochać o dzień dłużej.

Sacrum

Jan Górec-Rosiński

Nicolas Poussin

Boskie w człowieku jest tylko sumienie

jedyny łącznik z duchem Absolutu

lecz i tego nawet nie możemy wiedzieć

to co absolutne przerasta nasz rozum

i niech nikt nie głosi prawdy ostatecznej

i niech nikt nie zmusza pić z jednego źródła

jedną wiązką światła przenikać Wszechistność

Tyle w nas dobra i człowieczej nuty

ile sumienia miłości i ciszy

i tyle mroku ile w nich ciemności

Błogosławione jest przyjście Człowieka

i błogosławiony powrót w Tajemnicę

która wszystko kończy nic nie unicestwia

Jeśli ocaliłeś choć jedno sumienie

nie przeklinaj życia nie bluźnij odejściu

świat nie jest Piekłem choć mości Zło w sobie

w wiecznym Bogu śmierci żyje Bóg narodzin

spełnia się czas dany wkracza absolutny

Istotę Bytu kryje Niewiadome

Jeśli potępicie pójdę ścieżką obok

jeśli zwątpicie poniesiecie w sobie

moje zwątpienie jeśli uwierzycie

wesprzecie nadzieją tych którzy szukają

Ostateczności nie ma i nie będzie

to co Ostateczne w Nieostateczności

kryje Tajemnica Niepoznawalnego