Anna Kamieńska

Światło

Opisać światło

naturę jego chemię sens

wmyśleć się weń

tak głęboko jak się w nim zanurzam

tak głęboko jak się nim napełniam

dojść skąd przychodzi

z jakich gwiazd z jakiego słońca

przesiąka przez rogożę ciała

uparte czułe ostre wierne

ręce jak w cieście w nim zanurzam

przecieka poprzez palce nie ubywa

jest niby rozmnożenie chleba

w nim nadmiar szczodry

krążenie pulsujące

z kamienia coś

coś ze strumienia

z dnia lipcowego

kiedy przesiewa się przez liście

przeszywa drzewo kruszec skałę

ziemia napełnia ciężarem

rzeczy prostą oczywistością

ciała pięknem niezasłużonym

słowa prawdą

a prawda znowu przesmuża się w światło

spokojne lecz nieustępliwe

chodzę w tym świetle

z białą laską światła

z tomiku "Dwie ciemności i wiersze ostatnie"