Gustaf Fröding 

 

            

Pocieszenie

Kiedy przychodzi smutek, gdy noc się zapali

w dzikich lasach, po których człowiek kroczy

ten ufający światłu, które ma w oddali

i blask, który się stamtąd wyłania i migocze?

Czy one w żartach błyskają i w żartach uciekają,

którego latarnika biorą za człowieka z latarnią?

Nie wypłakuj smutku, póki mózg nadąża

w półśnie zmęczonym otrzymasz pocieszenie,

to wędrujące, które idzie i w sen cię pogrąża

na puchu miękkiego mchu jest miłym marzeniem.

A kiedy obudzisz się z mrocznego snu,

zobaczysz poranne słońce w zakamarkach lasu. 

tłum. ze szwedzkiego Ryszard Mierzejewski